වෙළඳපොළ විරෝධී හාල්පාරුවන් එක්ක හාල් ගන්න කඩේ යමු – අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ
ලංකාවේ වාමාංශිකයන් සිතාගෙන ඉන්නේ රජය හාල් සිල්ලර බඩු විකිණීම පවා කළ යුතු බවයි. එහෙත්, දෙවන ලෝක යුද්ධ සමය වන විට පවා ලංකාවේ රජය වෙළඳාම්වල නිරත වුණේ නැත. වෙළඳාම කළේ වෙළෙන්දෝයි.
ඒ වන විට ආනයන අපනයන වෙළඳාම අල්ලාගෙන සිටියේ ඉන්දියන් ජාතිකයෝ ය. 1942 අප්‍රේල් 5 ජපන් හමුදා කොළඹට බෝම්බ දැමීම සමග මෙම ඉන්දියන් ජාතිකයෝ ව්‍යාපාර අතහැර සිය රට බලා ගිය හ. ඒ වන විට සිංගප්පූරුවේ බ්‍රිතාන්‍ය හමුදා ජපානයට යටත් වී තිබුණු අතර බ්‍රිතාන්‍යයන්ගේ ඊළඟ බලකොටුව වන ලංකාවට දැවැන්ත ජපන් ප්‍රහාරයක් එල්ල වීම සම්බන්ධයෙන් ලාංකිකයන්ගේ බිය සාධාරණ විය.
ඉන්දියන් ජාතික වෙළඳුන්ගේ පළා යාමත් සමග ආහාර ද්‍රව්‍ය ආනයනය හා තොග වෙළඳ කටයුතු අඩාල වීම නිසා රට පුරා ආහාර හිඟයක් ඇති විය. එවකට මහජන ආරක්ෂක කොමසාරිස් ධුරය දැරූ ඔලිවර් ගුණතිලක විසින් තත්වය පාලනය කිරීමට දැඩි වෙහෙසක් දරන ලදී.
ලංකාවේ සමුපකාර ව්‍යාපාරය ආරම්භ වූයේ මෙම අර්බුදය තුළ ය. එහෙත්, ඒ සමුපකාර සමිති යනු වර්තමාන ව්‍යාජ විවිධ සේවා සමුපකාර සමිති මෙන් රජයේ ව්‍යාපාරයක් නො වූ අතර සැබැවින් ම මහජන ව්‍යවසායන් විය. විවිධ අරමුණු වෙනුවෙන් මහජනතාව විසින් පිහිටුවන ලද සමුපකාර සමිති ක්‍රමානුකූලව රජයේ ව්‍යාපාර බවට පත් කර සමුපකාර සංකල්පය ම විනාශ කර දැමුවේ වාමාංශිකයන් හවුල් වී සිටි ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ රජයන් යටතේ ය.
නොමිළේ සහල් සලාකය ලබා දීම ආරම්භ කරන ලද්දේ ද දෙවන ලෝක යුද්ධය නිසා ඇති වූ ආහාර අර්බුදය තුළ ය.
මෙම ඉතිහාසය මතක් කර දෙන්නට සිදු වූයේ වර්තමානයේ පවතින සහල් අර්බුදය නිසා ය.
ලංකාව වනාහි ඇත්තෙන් ම ජේ.ආර්. ජයවර්ධන නම් කළ ආකාරයේ ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, සමාජවාදී ජනරජයකි. මේ නම දැමූ 1978 වන විට ලංකාවේ සමාජවාදය හෙවත් රාජ්‍ය ධනවාදී සමාජවාදය ද බලවත් තත්වයක තිබිණි. දැවැන්ත රජයක් හා රාජ්‍ය ව්‍යවසාය සමුදායක් තිබුණු අතර රජය ගම්වල පොඩි පොඩි කඩවලින් හාල් සිල්ලර විකිණීම දක්වා ම ව්‍යාපාරවල යෙදී සිටියේ ය. ලංකාව කියුබාව වැනි සමාජවාදී රටකින් වෙනස් වුණානම් වෙනස් වුණේ බහු පක්ෂ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඉතිරි වී තිබුණු නිසා ය.
ලංකාවේ ආර්ථිකය ගොඩනැගුණේ බ්‍රිතාන්‍ය අර්ථ ශාස්ත්‍රඥ ජෝන් මේනාඩ් කේන්ස්ගේ රාජ්‍ය බාධක සහිත වෙළඳපොළ න්‍යායයේත්, ස්ටාලින්වාදී රාජ්‍ය ඒකාධිකාරී සමාජවාදී ධනවාදයේත් අච්චාරුවක් ලෙසයි.
වාමාංශික වෙළඳපොළ විරෝධී කොටළුවන්ටත්, වෙළඳපොළට ප්‍රේම කරන කේන්ස්වාදී ධනේශ්වර පොන්නයන්ටත් දාව ඉපදී ඇති ලංකාවේ සමාජ ආර්ථික ක්‍රමය වනාහි මොහොකටවත් නැති අද්භූත සත්වයෙකි.
එහි තිබෙන්නේ ව්‍යවසායකයන් මරාගෙන කා හෝ අකාර්යක්ෂම රාජ්‍ය අංශය නඩත්තු කළ යුතු ය යන මෝඩ සමාජවාදයයි. ආණ්ඩුව රස්සා, විශ්‍රාම වැටුප්, නොමිළේ අධ්‍යාපනය, නොමිළේ සෞඛ්‍ය පහසුකම්, පාසල් යුනිෆෝම්, පෙළ පොත්, පොහොර, වතුර, පිංපඩි ආදී සියල්ල නිකම් දිය යුතු යයි ද ඒ වෙනුවෙන් තමන් වැඩ නො කළ යුතු යයි ද යන ආකල්පය ලංකාවේ මහජන මතයයි.
මෙතන ඇති ප්‍රශ්නය වන්නේ මේ රෙද්ද මේ විදියට පවත්වාගෙන යන්නට බැරිකම ය. මහින්ද ලෝකෙට ම ණය වී එය උපරිමයකට ගෙන ආ අතර, මහින්ද සැලසුම් කළ විදියට දිගට ම හිටියා නම් මේ වන විට ඒ ක්‍රමය අනෙක් පැත්ත හරවා ගෝටාත් සමග රට ලේ විලක් කරන්නට ද තිබිණි. එහෙම නම්, අද පාරවල් දිගේ ජවුසන් නටන නිකං කන්න බලං ඉන්න බබාලා නගුටු දෙපරැන්දේ ගසාගෙන ඇඳන් යට සැඟවී කන්නට හා දත් මදින්නට පමණක් කටවල් අරින හැටි බලා ගන්නට තිබිණි.
දැන් ඔවුන් හදන්නේ ආර්ථිකය කඩා වැටී ලංකාව තවත් වෙනිසියුලාවක්, ග්‍රීසියක් වුණත් කමක් නැත, අපේ මධ්‍යම පංතික වරප්‍රසාද ටික අප රැක ගත යුතු ය යන තැනින් ලංකාව හයිජැක් කරන්නට ය.
අප දිගට ම ලියන්නේත්, අපට හැකි හැම අන්දමකින් ම මැදිහත් වන්නේත් අන් කිසිවක් නිසා නො ව, ලංකාවේ ආර්ථිකය කඩා වැටීම වළක්වා ගත යුතු නිසා ය. මන්ද, අප ඉදිරියේ තිබෙන්නේ පතුලක් නැති අගාධයකි. පිස්සු කෙළින්නට ලැබුණු නිවාඩු කාලය අවසානයට ම අවසන් වෙමින් තිබේ.
හාල්පාරුවන්ට හාල් ගැන කියා දී හෝ මෙය තේරුම් කර දිය යුතු ය.
හාල්පාරුවන්ට බය රනිල්ගේ මෛත්‍රී ආණ්ඩුව හාල් මාකට් එකට පැන්නේ ය. ඒ මිළ පාලනයක් දමමිනි. හාල් ආනයනය පාලනය කිරීම වෙන ම කාරණයකි. එහෙත්, මිළ පාලන දැමීම අර මා කලින් කී කොටළුවන් සමග හැමනෙන පොන්නයන්ගේ වැඩක් බව දැන් ඉතා පැහැදිලි ය.
ලංකාවේ හාල් හිඟයක් නැත. එහෙත් වෙළඳපොළේ හාල් නැත. හේතුව කුමක් ද?
ආණ්ඩුවට හාල් ගෙන්නන්නට හැකියාවක් නැත. පෞද්ගලික අංශයට හාල් මෙට්‍රික් ටොන් මිලියනයක් ගෙන්වන්නට ආණ්ඩුව අවසර දී තිබේ. එසේ ආනයනය කරන ලද පොන්නි සම්බා හා නාඩු දැන් ලංකාවට පැමිණ පිටකොටුවේ තොග වෙළඳපොළේ ඇත.එහෙත්, සිල්ලර කඩවල නැත. හේතුව සිල්ලර වෙළඳුන් ඒ සහල් මිළ දී නො ගැනීමයි. ඔවුන්ට ඒ සහල් ගෙන ගොස් ආණ්ඩුවේ පාලන මිළ වන නාඩු රු. 72 හා සම්බා රු. 80 බැගින් විකුණන්නට ගියොත් සිදු වන්නේ පාඩු ලබන්නට ය. දේශීය සහල් නම් ඔය මිළට ඇත්තේ ම නැත.
හාල්පාරුවන්ට බයේ කළ මේ ගල උඩ පැහැරීමේ වරද දැන් වසා ගන්නට හදන්නේ ඒ උඩින් තවත් කක්කා පාරක් දැමීමෙනි. හාල් මෝල්කාරයන් හා ආනයනකරුවන් සමග ජනාධිපතිවරයා කළ සාකච්ඡාවකදී යෝජනා වී තිබෙන්නේ දේශීය සහල්වලට වැඩි පාලන මිළකුත්, ආනයනික සහල්වලට අඩු පාලන මිළකුත් පණවන්නට ය.
මරේ මරු ය. හාල්වලට ඩයි ගසා විකුණන, කොත්තමල්ලිවල සාරය නැතුව රොඩ්ඩ විකුණන වෙළෙන්දන්ව නියාමනය කර ගන්නට බැරි ආණ්ඩුව ආනයනික හාල් දේශීය හාල් යයි කියා විකුණන වෙළෙන්දන්ව නියමෙට අල්ලනු ඇත.
අප නම් යෝජනා කරන්නේ වල් බූරු හාල් වෙළඳපොළ නිදහසක් නො වේ. රාජ්‍යය වෙළඳපොළ නිදහසට ඉඩ දෙමින් බුද්ධිමත් අන්දමින් එය නියාමනය කිරීමයි. මිළ පාලනයන් යනු තත්වයන් විකෘති කරන අර්ථ විරහිත වැඩකි. වෙළඳපොළ විරෝධීන් යෝජනා කරන්නේ කුමක්දැයි කිව යුතු ය.
