යූඇන්පියට රට විකුණන්න නො දී විප්ලවේ කොරහල්ලකො බං – අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ

මේවා රට විකුණගෙන කන සිස්ටම් කියලා ජෙප්පෝ කියන්නේ.
ඉතින් බං උඹලත් මේකෙන්ම කන්නේ නැතිව…
විප්ලවේ කොරහන්කෝ හිටන්…

අප මිත්‍ර බ්ලොග්කරුවකු වන මාතලන් විසින් ෆේස්බුක්හි තබන ලද මෙම සටහන මේ මොහොතේ අතිශය දේශපාලනික ප්‍රකාශයක් බව ද, අවශ්‍ය නම් ඔය වෙනත් නිතර කියන දේශපාලන රුවන් වැකි ගනයෙහි ම ලා සැලකිය හැකි බව ද කියමි.

2015 ජනවාරි 8 විප්ලවයට සහභාගි වූ අයට අරමුණු කීපයක් තිබුණු බව පෙනේ. එක් පිරිසකට අවශ්‍ය වී තිබෙන්නේ රාජපක්ෂ පාලනය අවසන් කිරීමට පමණි. ඒ අය හැකි ඉක්මණින් අත් සෝදාගෙන ඉවත් වූ අතර, එතැන් සිට හැසිරෙන්නේ තමන් එහෙම එකක් කළේ නැහැ වගේ ය. එපමණක් නො ව, දැන්, දැන් අනියමින් රාජපක්ෂලාගේ න්‍යාය පත්‍රයට වැඩ කරන්නට ද මේ අය පටන් ගෙන තිබේ.

මේ පිරිස ගිහින් පට්ටල් ගැහී තිබෙන්නේ අපි ඕවට නෑ, අපි දෙකට ම නෑ ආදී වශයෙන් සම්භාව්‍ය ටෝක් දෙමින් අවසානයේදී යටින් ගේම් ගසමින් ඇත්ත වශයෙන් ම රාජපක්ෂලා වෙනුවෙන් ම වැඩ කළ නඩ සමග වීම අහම්බ නො වේ.

එක්සත් ජාතික පක්ෂය ප්‍රමුඛ කර ගත් සන්ධානයක් බලයට පැමිණීම යනු ඔළු මාරුවකට වඩා ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති මාරුවක් බව තේරුම් ගන්නට බැරි තොත්ත බබාලා ඒ දවස්වල ම පැත්තකට විය යුතුව තිබිණි.

එජාපයේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය ඉතා හොඳ එකකැයි අපි නො කියමු. එහෙත්, අපට තියෙන ප්‍රශ්නය වන්නේ අප හමුවේ වෙනත් විකල්පයක් තිබේ ද යන්නයි.

කිසිදා භාවිතයට නො ගත්, භාවිතයට ගැනීමට තුන් හිතකවත් නැති මනෝරාජික අදහස්වලින් ඇති වැඩක් නැත. අප හමුවේ තිබෙන්නේ හෙට දවසේ පැවැත්ම පිළිබඳ බරපතල ගැටලුවකි.

එක පැත්තකින් ලෝකයෙහි තිබෙන්නේ ලංකාවට ලොකු අවස්ථාවක් ලබා ගත හැකි තත්වයක් නො වේ. ලංකාව තව දුරටත් ලාභ ශ්‍රමය මිළ දී ගත හැකි තැනක් නො වේ. නිදහස් වෙළඳ කලාපවල පමණක් කිසි දා නො පිරවෙන පුරප්පාඩු 20,000ක් තිබේ. ගම් මට්ටමේ පොල් ගෙඩියක් කඩා ගන්නට, තේ දළු ටික නෙළා ගන්නට, කුඹුරක් කොටා ගන්නට, කිතුලක් මැද ගන්නට ශ්‍රමිකයෙකු සොයා ගත නො හැකි ය. එහෙයින්, ලාභ ශ්‍රමය හා අඩු නිෂ්පාදන පිරිවැය සොයාගෙන ලංකාවට ආයෝජකයන් පැමිණෙන්නේ නැත.

අනෙක් පැත්තෙන්, මැද පෙරදිගින් ලැබෙන ආදායම්වල වර්ධනය ද අඩු වී තිබේ.

මේ රටින් අපනයනය කර ගන්නට තිබෙන තේ, රබර්, පොල්වලට ද ලොකු අපනයන ඉල්ලුමක් නැත.

ලංකාව වනාහි ව්‍යවසායකත්වය දිරි ගන්වන සමාජයක් නො වේ. තවත් මිනිසුන්ට රැකියා සපයමින්, තමන් ද ලාභ ලබන, ණය බර වැනි විශාල අනතුරු දරා ගන්නා ව්‍යවසායකයන්ට ලංකාවේ මිනිසුන් කියන්නේ ධනපතියා යන කුණුහරුප වචනයයි. ලංකාවේ වාමාංශිකයන් සිතන්නේ හා ජනතාවට කියන්නේ ලාංකිකයන්ගේ කාලකන්නි ඉරණමට හේතුව මේ ධනපතියන් බවයි. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ වැඩි පඩි ඉල්ලා, අඩුවෙන් වැඩ කර, ඔවුන් මිරිකා බදු ගෙන, ඔවුන්ගේ ව්‍යවසායන් විනාශ කර දැමිය යුතු යයි ඔවුහු ජනතාවට උගන්වති.

ඒ ව්‍යවසායවල වැඩ කරන මිනිසුන්ට ඔවුහු අනුකම්පා කරති. ඔවුන්ට බැරි නම් ඔවුන්ගේ දරුවන්ට හෝ තමන් සේ රජයේ සේවකයන් වන්නට අවස්ථාව ලබා දීම යහපත් ජීවිතයක යතුර ලෙස ඔවුහු සලකති.

රජයේ සේවය වනාහි ඉතා පහසු, වැඩිපුර වැඩ නැති, අවශ්‍ය නම් වැඩ නො කර ම සිටිය හැකි, මොනවා කළත්, නො කළත්, ලෙහෙසියෙන් රස්සාව නැති නො වන, විශ්‍රාම වැටුප් සහිත සුරක්ෂිත ජීවිතයකි.

එහෙත්, ඇත්ත වශයෙන් ම මේ රටේ කාලකන්නිකම නිර්මානය කරන්නේ ඵලදායී වැඩක් නො කර, මහජන බදු මුදල් හා අනාගත පරම්පරා උගසට තබා ගත් ණයවලින් යැපෙන ලක්ෂ 15ක් පමණ වන දේශපාලකයන්ගෙන්, නිලධාරීන්ගෙන් හා රජයේ සේවකයන්ගෙන් සැදුම් ලත් සූරා කන මධ්‍යම පංතිය බව ද, ලංකාවේ සත්‍ය සමාජ ක්‍රමය වන්නේ මෙම මධ්‍යම පංතියේ ආධිපත්‍යයෙන් යුත් ධනේශ්වර ක්‍රමයක් බව ද මොවුන් පිළි ගන්නේ නැත. මන්ද, මනෝරාජික ධනපතියෙකුට බැනීම ඊට වඩා පහසු නිසා ය.

වාමාංශිකයන්ගේ විප්ලවය මහින්ද රාජපක්ෂ කොරලා හමාර කළේ ය. ඒ කියන්නේ මධ්‍යම පංතියට සැප දෙන දැවැන්ත රජයක් හැදුවේ ය. ඒ වෙනුවෙන් අනාගත පරම්පරා ගණනාවක් උගස් කරමින් ණය ගත්තේ ය. දැන් තිබෙන ප්‍රශ්නය එය තව දුරටත් පවත්වාගෙන යන්නට බැරිකමයි. පවත්නා රජය එජාප එකක් වුණත්, අතිශය බලවත් මධ්‍යම පංතියේ සහයෝගය නැතිව එම පක්ෂයට බලය පවත්වාගෙන යා නො හැකි ය. ඒ නිසා මධ්‍යම පංතිය රිදවන තීරණ හෙවත් ඵලදායී වැඩ නො කරන පිරිස්වලට කරන ගෙවීම් නැවැත්වීමේ තීරණ කිසිවක් ගන්නට එජාපය සූදානම් නැත. අනෙක් පැත්තෙන් පාලක සන්ධානයේ ශ්‍රීලනිපය යනු බොහෝ දුරට මධ්‍යම පංතියේ ප්‍රධාන ම පක්ෂයයි.

එජාපයේ ව්‍යවසායකත්ව හිතවාදී ස්ථරය මේ වන විට තරමක් ආක්‍රමණශීලී ප්‍රතිපත්ති වෙනස්කම් වෙනුවෙන් මුල පුරා තිබේ. ආයෝජකයන්ට සේවා සලසන්නට තිබෙන ආයෝජන මණ්ඩලය වැනි ආයතන එක් පාලනයක් යටතට ගනිමින්, සංවර්ධන කලාප පහක් හා සංවර්ධන මණ්ඩල නිර්මානය කරමින්, ඒවායේ ව්‍යවසායකත්ව සංවර්ධන කටයුතු මෙහෙයවන්නට නීති මුක්තිය ද ඇතුළු පුළුල් බලතල ඇති තවත් ආයතන කීපයක් ද හදමින්, සුපිරි බලතල ඇති ඇමති තනතුරු දෙකක් නිර්මානය කරන්නට පනතක් සම්මත කර ගන්නට එජාපය සැරසෙමින් සිටියි. මේ වන විට මෙම පනතට කැබිනට් අනුමැතිය ද හිමි වී තිබේ. මේවා සිදු වන්නේ එජාප ශ්‍රීලනිප සාකච්ඡා ඔස්සේ බව ද අප මතක තබා ගත යුතු ය. ශ්‍රීලනිපයේ ඇතැම් වාචාලයන් එළියේ කෑගැසුව ද, ඇතුළේ වැඩේ යන්නේ පූර්ණ අවබෝධයකිනි.

මේ ඔස්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ බරපතල ගැටලු ඇති වේ. එහෙත්, ආර්ථික පැවැත්ම තහවුරු කර ගැනීමට බැරි වන්නේ නම් ලංකාවට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යවස්ථාවලින් වැඩක් ගත නො හැකි වනු ඇත.

හම්බන්තොට වරාය හා මත්තල ගුවන් තොටුපළ කළමනාකරණය කිරීම සඳහා 99 වසරක් වෙනුවෙන් 80%ක් චීනයට කොටස් හිමි, ලංකාවට 20%ක් පමණක් කොටස් හිමි සමාගමකට භාර දීම ගැන විවේචන අසන්නට ලැබේ. වැඩේ කියන්නේ ඔය රෙද්දවල් තියාගෙන හිටියා ය කියා ණය ගෙවන්නට තරම්වත් ආදායමක් ලැබෙන්නේ නැති නම් ඇති වැඩේ මොකක් ද කියා ය.

ලංකාවට සම්පත් ආරක්ෂා කර තබා ගත හැකි ය. එහෙත්, ඒ සම්පත්වලින් වැඩක් ගන්නට බැරි ය. මෙයට හොඳම උදාහරණය එප්පාවල පොස්පේට් නිධියයි. එය හාරා ගැනීම ඇමරිකානු සමාගමකට පැවරීමේ උත්සාහය පැරදවූයේ අප ද සහභාගි වූ දැවැන්ත අරගලයක් ඔස්සේ ය. ඉන් පසු එම අරගලයේ සංකේතීය නායකයා වූ මහමාන්කඩවල පියරතන හාමුදුරුවන් ද අධ්‍යක්ෂ ධුරයක් දරන සමාගමකට එප්පාවල පොස්පේට් නිධිය සම්බන්ධ කටයුතු පැවරිණි. අවුරුදු 20කට පමණ පසුවත් එම සමාගමෙන් කරන නිෂ්පාදනයක් නැත. පොහොර නිධියක් මත සිටගෙන අපි පිටරටින් පොහොර ආනයනය කරමින් ගොවිතැන් කරන්නෙමු.

ආර්ථික ජාතිකවාදය වඳ එකක් බව පුන පුනා පෙනී ගොස් තිබෙන සංදර්භයක් තුළ, එජාප නායකත්වය කිසියම් විකල්පයක් වෙනුවෙන් උත්සාහයක් දරයි. එය හරි යාවි ද, වරදීවි ද යන්න දැන ගන්නට හැකි වන්නේ කොරලා ම බලලා ය.

දැන් ඉතින් මේ සුපිරි ඇමති තනතුරු දෙකට පත් වන්නට යන රනිල් වික්‍රමසිංහ හා මලික් සමරවික්‍රම ගැන හෝ භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කර වංචාව ගැන අප දන්නා දේවල් ම නැවත, නැවත අපට කියා දෙන්නට උත්සාහ කරන අයට මට කීමට ඇත්තේ මෙයයි.

තමන්ගේ විකල්පය ඉදිරිපත් කරන්න. සියල්ල දත් වාමාංශිකයන්ට නම් තමන්ගේ විප්ලව මෙව්වා එක කරන්නට පුළුවන. හැබැයි, රජයේ රස්සා බලාගෙන ඉගෙන ගන්න, මොකුත් නො දන්නා කැම්පස් ළමයින් ගොනාට අන්දා පාරට දමා නො වේ. රජයේ රස්සා කරමින්, හැමදාම එක ම පිරිස රැස් වන කොළඹ කමිටු රැස්වීම්වලින් හා ෆේස්බුක් එකෙන් විප්ලව කරන එක නවතා ක්‍රියාධරයන් සටනට මුල පිරිය යුතු ය.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අනාගතයේ රට කරවන්නට බලාපොරොත්තු වන විදිය අධ්‍යයනය කළ හැකි ජවිපෙ විසින් පාලනය කරන සමුපාරයක් තිබේ. ඒ අධ්‍යාපන සේවක සමුපකාර ණය දෙන සමිතියයි. එහි ප්‍රධාන වශයෙන් ම සාමාජිකයන් වන්නේ ගුරුවරුන් ය. අවුරුද්දකට, දෙකකට පෙර ජවිපෙ එහි බලය ඇල්ලුවේ ය. මේ වන විට සමිතිය කොට උඩ ය. විස්තර පසුව ලියමි.