යාපනයේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් මරා දැමීම හා පොලිස් ප්‍රචණ්ඩත්වය – අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ
යාපනයේ පොලිස් වෙඩි තැබීමකින් විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් දෙදෙනෙකු කණගාටුදායක ලෙස මියගොස් තිබේ.
පොලිසිය මිනිසුන් මරා දැමීම උතුරේ මෙන් ම දකුණේ ද සුලබ සිදුවීම් ය. එහි යම් අඩුවක් දක්නට ලැබුණේ 2015 ජනවාරි 8දායින් පසු ය. ඉන් පෙර, අපරාධ සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගත් සැකකරුවන් මරා දැමීම සිදු වුණේ මහජන ආශිර්වාදය මැද ය. ඒ ඝාතන මාධ්‍ය විසින් පමණක් නොව අධිකරණය විසින් ද සාධාරණීකරණය කරන ලදී. ඒවා එකල පැවති ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්ති විය.
ප්‍රවීණ නළු නිහාල් සිල්වා ඝාතනය ද මේ අන්දමේ ම එකකි. 1989 දෙසැම්බර් මාසයේදී පොලිසිය විසින් මරා දමන විට ඔහු එවකට ජනාධිපති ආර්. ප්‍රේමදාසගේ හිතවතකු ද විය. එහෙත්, පොලිස් අණ නො තකා ගියා යයි කියා පොලිසිය ඔහු මරා දැමුවේ ය. පොලිසිය කකුල්වලට වෙඩි තැබුවොත් සාමාන්‍යයෙන් වදින්නේ ඔලුවට ය. ඔලුවට ම වෙඩි තියන්නට අණ දී තිබෙනවා නම් මෙවැනි අපරාධ සිදු වන්නේ නැත. එහෙනම් වෙඩි වදින්නේ කරටිවලට විය හැකි ය.
යාපනයේ කොකුවිල්හි වෙඩි තැබීමෙන් මිය ගොස් තිබෙන්නේ යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන් වන කන්දරෝඩෙයි පදිංචි 24 හැවිරිදි සුලක්ෂන් සුකන්දරාජා සහ කිලිනොච්චිහි පදිංචි 23 හැවිරිදි ගජන් නඩරාජා ය. වෙඩි තැබීමෙන් එක් සිසුවකු මියගොස් ඇති බව ද අනෙක් සිසුවාගේ මරණයට හේතුව මෝටර් බයිසිකලය හැපීමෙන් ඇති වූ තුවාල බව ද වාර්තා වේ.
මෙම පොලිස් ඝාතනය දෙමළ ජාතිවාදී ටැමිල්නෙට් වෙබ් අඩවිය විසින් අර්ථ නිරූපණය කර තිබෙන්නේ සිංහල පොලිසිය විසින් දෙමළ සිසුන් ඝාතනය කිරීමක් ලෙසයි. පොලිසිය ද සමූලඝාතක හමුදාවට වෙනස් නො වන බව ද එහි මාතෘකාවේ ම දැක්වේ. එහෙත්, මෙය ජාතිවාදී සිද්ධියක් වන බවට කිසිදු සාක්ෂියක් තවමත් ලැබී නැත.
මෙම වෙඩිතැබීම සිදු කළ පොලිස් නිලධාරීන් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබේ. ඔවුන් මුලින් පැවසුවේ අහසට වෙඩි තැබූ බව යයි පොලිසිය භාර ඇමති සාගල රත්නායක පවසයි. ඇත්ත වෙන්නටත් පුළුවන. පොලිසියේ ඉලක්ක ඉතිහාසය පුරා ම එවැනි ය.
දිවුලපිටියේ බරවාවිල එස්.එම්. කැලුම් සුබසිංහගේ මරණය ද මෙවැනි සිදුවීමකි. එහිදී දිවුලපිටිය පොලිසියේ නිලධාරියෙකු පුද්ගලයකුට වෙඩි තැබීමට සැරසෙන අයුර මහමග ගමන් කළ වාහනයක කැමරාවේ වීඩියෝගත වී තිබුණේ මෙසේ ය.
එහෙත්, පොලිසිය ඒ ගැන කීවේ මෙසේ ය:
මෙම සිද්ධියේදී පොලිසියට ඇති වූයේ යයි කියන තුවාල මිනිසකු මරා දැමීම සාධාරණීකරණය කරන්නට යොදා ගන්නා හැටි බලන්න.
යාපනය ඝාතනය ඉතා බරපතල ලෙස සලකන්නේ එය සංහිඳියාවට බාධාවක් යයි කියමිනි. එහෙත්, සංහිඳියාවට අදාළ කරුණක් මෙතැන තිබේ ද?
පසුගිය කාලයේ උතුරේ පොලිසිවල සේවය කිරීම සඳහා දෙමළ පොලිස් නිලධාරීන් රැසක් බඳවා ගන්නා ලදී. මෙම වෙඩි තැබීම සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගත් පොලිස් නිලධාරීන්ගේ වාර්ගික සංයුතිය විමසා බැලීම ද තීරණය කිරීමට පුළුවන.මෙහිදී වැදගත් ය.
සිංහල බහුතරයකින් සමන්විත පොලිසිය වෙනුවට දෙමළ නිලධාරීන් සිටින පොලිසියක් තබා මධ්‍යම ආණ්ඩුවේ පොලිසිය වෙනුවට පළාත් පොලිසියක් පත් කර ගත්තත්, මීට වඩා වෙනස් තත්වයක් ඇති වනු ඇතැයි අපි නො සිතමු. පොලිසිය ක්‍රියා කරන ආකාරය වෙනස් කළ යුතු ය.
සිංහල, දෙමළ කියා භේදයකින් තොරව, ලංකාවේ පොලිසිය නීතියට ගරු කරන්නේ නැත. වෙනස් කළ යුත්තේ එයයි.
එසේම, සිංහල, දෙමළ කියා භේදයක් නැතිව, ලංකාවේ ජනතාව ද නීතියට ගරු කරන්නේ නැත. ලංකාවේ ජනතාව වැඩිපුර ම නීති කඩන තැන මහාමාර්ගයයි. නීති කඩන්නේ රියදුරන් පමණක් නො වේ. පයින් යන්නන්, බස් මගීන් ආදීහු ද නීති කඩති.
පොලිසිය පමණක් නොව, ජනතාව ද වෙනස් විය යුතු ය.
W3LANKA
