පොදු ප්‍රවාහන සේවය ; චෝදනා වෙනුවට යෝජනාවක් – නිශාන්ත කමලදාස
පස්ස බිම ඇනිලාවත් අලුත් දේ අපේ සිත් වල පහල වෙන්නේ නැත්තේ අපේ කරුමයට ය. පොදු ප්‍රවාහන සේවයට විසඳුමක් නැති වීම හේතුවෙන් අප පුද්ගලික වාහන වල “සාඩම්බර” හිමිකරුවන් බවට පත් කරනු ලැබ මේ වන විට ඒවායේ “ශෝචනීය” සිරකරුවන් බවට පත් වෙමින් තිබේ.
අද පවතින විනිමය අර්බුදයට ප්‍රමුඛ පියවර විය යුත්තේ පොදු ප්‍රවාහනය නිසි ලෙස සංවිධානය කිරීම ය. එහෙත් සිදු වෙමින් පවතින්නේ ඇතැම් පොදු ප්‍රවාහනයට යොමු කළ යුතු වාහන වරප්‍රසාද සහිත ව ඉන්ධන මිලට ගෙන ඒවා වැඩි මිලට කළු කඩයේ විකුණා ගාල් කර තැබීම ය. ඉන්ධන හිඟයක් පවතින්නට එක හේතුවක් ද විය හැක්කේ එය ය. අප එසේ කියන්නේ වැඩි මිලට ඉන්ධන ගැනීමට ඉඩ ප්‍රස්ථා ඇති බවට වාර්ථා වන නිසා ය.
පොදු ප්‍රවාහනය, විශේෂයෙන් බස් රථ සේවාව, ප්‍රතිසංවිධානය කිරීමට එක් මූලික කොන්දේසියක් වනුයේ එක් එක් බස් රථය විසින් මගීන්ගෙන් මුදල් එකතු කිරීමේ ක්‍රමය අහෝසි කිරීම ය. බස් රථයකට නැගීමට අවශ්‍ය ටිකට් පත් මිල දී ගැනීමට සෑම තැනකම ඉඩ කඩ සලසා තිබීම ය. ඒ මුදල් මධ්‍යම ආයතනයකට ගොනු වීම ය. ඒ ආයතනය මගින් බස් රථ වලට ගමනේ දුර හා ස්වභාවය අනුව නිශ්චිත මිලක් ගෙවීම ය.
ඒ කොන්දේසි දෙකක් යටතේ ය. පළමුවැන්න, සම්මත කාලසටහනකට අනුව බස් රථය ධාවනය කළ යුතු ය. දෙවැන්න එයින් ඉවත් වන්නේ නම් දඩයකට යටත් විය යුතු ය.
බස් රථයට තියෙන්නේ කාල සටහනට අනුව දුවන්නට ය. මගීන් කී දෙනෙක් ඉන්නේ ද යන්න නොතකා දුවන්නට ය. ඔවුන්ට ගමන් වාර අනුව මුදල් ලැබෙන බැවින් අද කරනවාක් මෙන් කොට-කොට යන්නට හේතුවක් නැත. පරක්කු වන්නට හේතුවක් නැත. ඒ හරහා විශ්වාසවන්ත සේවයකට මග පෑදේ. එවන් සේවයක් ලැබෙන්නේ නම් ඉන්ධන අර්බුදය විසඳුන ද මිනිසුන් බස් සේවා භාවිතය දිගට ම කරනු ඇත.
දඩයකට යටත් වන බැවින් ද දිගින් දිගට සේවයේ නොයෙදෙන්නේ නම් බලපත්‍රය අවලංගු විය හැකි බැවින් ද ඔවුන් ඉන්ධන විකිණීමේ ජවාරමෙන් ද ඉවත් වෙනු ඇත.
පළමු අභියෝගය ඇත්තේ ගමනාරම්භය හා ගමනාන්නතයේ වලංගුතාවය පහසුවෙන් පරීක්ෂා කළ හැකි ප්‍රවේශ පත්‍රයක් නිර්මාණය කිරීමේ ය. ඒ සඳහා තාක්ෂණ සහය අවශ්‍ය වනු ඇත. අප දැනටමත් ඩිජිටල් ලෝකයේ නමක් දිනා ගෙන ඇති නිසා එවැනි ප්‍රවේශ පත්‍රයක් නිර්මාණය කිරීමට ස්වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වන්නට ආරාධනා කරන්නේ නම් දේශීය තොරතුරු තාක්ෂණික ආයතනයක් සිය කීර්ති නාමය වෙනුවෙන් එවැන්නක් කිරීමට ඉදිරිපත් වීමේ ඉඩක් ද තිබේ.
දෙවැනි අභියෝගය ඇත්තේ ඒ ප්‍රවේශ පත්‍ර පහසුවෙන් ලබා ගත හැකි ක්‍රමයක් සැකසීමේ ය. ඒ සඳහා බිල් ගෙවීමට යොදා ඇති වැඩපිළිවෙළ වැනි වැඩපිළිවෙළක් යෙදිය හැකි ය.
මේ අභියෝග දෙක ම ජය ගැනීම සඳහා ලෝකයේ වෙනත් රටවල ක්‍රියාත්මක වන සමාන උපාය මාර්ග පිළිබඳව ද සොයා බැලිය හැකි ය.
අවශ්‍ය වෙනසක් කිරීමේ වුවමනාව ය. එය නැත්නම් කිසි දෙයක් සිදු වන්නේ නැත. පරණ විදිහට ම කර ගෙන යන්නේ නම් කිසිවක් වෙනස් වන එකක් නැත.
